Er is een verschil tussen gevoelens en emoties, ook al worden die vaak door elkaar genoemd en gehaald. Een gevoel is een fysieke sensatie, bijvoorbeeld iets wat in je omhoog borrelt en tranen in je ogen brengt, Of een kramp in je maag. Een emotie is een fysieke sensatie, zoals hierboven beschreven, met een gedachte (of overtuiging) erbij. Bijvoorbeeld: ik voel me verdrietig, omdat mijn man bij me is weggegaan - dat voel je omhoog golven in je lijf en je huilt.
In onze westerse maatschappij hebben wij niet zoveel op met gevoelens noch emoties. We vinden het vaak maar lastig. En dat geldt vooral voor de negatieve, zoals verdriet, angst en boosheid. De positieve, zoals blijdschap en verliefdheid, kunnen we wel hanteren :) De negatieve gevoelens/emoties moeten eigenlijk meteen weg, "denk er maar niet meer aan", "wat heb je eraan om verdrietig te zijn, daar komt-ie toch niet door terug?", "je hoeft niet bang te zijn, stil maar, sssh". Zo doen we dat met elkaar. Want anders "verzuip je erin" of zit je zielig te doen.
Dit alles, dit onvermogen met negatieve gevoelens en emoties om te gaan, wordt naar mijn idee versterkt door angst. We zijn bang dat we het niet aankunnen, dat we erdoor overgenomen worden. En dat we er niet meer uitkomen, erin "verzuipen". Terwijl we van positieve gevoelens en emoties heel goed weten dat ze weer voorbij gaan en dat zelfs jammer vinden. Diezelfde eigenschap hebben ook de negatieve gevoelens en emoties. Alleen vinden we de één fijn en de ander vervelend.
Meer is het niet, in feite. Het voelen, het toelaten, door je heen laten trekken, en merken dat het voorbijgaat. Daarbij ook leren dat je niet je gevoelens/emoties bént. Je hébt ze, da's heel wat anders. Op die manier, dus zonder je ermee te identificeren, kun je ze door je heen laten gaan en uiteindelijk loslaten.
In onze westerse maatschappij hebben wij niet zoveel op met gevoelens noch emoties. We vinden het vaak maar lastig. En dat geldt vooral voor de negatieve, zoals verdriet, angst en boosheid. De positieve, zoals blijdschap en verliefdheid, kunnen we wel hanteren :) De negatieve gevoelens/emoties moeten eigenlijk meteen weg, "denk er maar niet meer aan", "wat heb je eraan om verdrietig te zijn, daar komt-ie toch niet door terug?", "je hoeft niet bang te zijn, stil maar, sssh". Zo doen we dat met elkaar. Want anders "verzuip je erin" of zit je zielig te doen.
Dit alles, dit onvermogen met negatieve gevoelens en emoties om te gaan, wordt naar mijn idee versterkt door angst. We zijn bang dat we het niet aankunnen, dat we erdoor overgenomen worden. En dat we er niet meer uitkomen, erin "verzuipen". Terwijl we van positieve gevoelens en emoties heel goed weten dat ze weer voorbij gaan en dat zelfs jammer vinden. Diezelfde eigenschap hebben ook de negatieve gevoelens en emoties. Alleen vinden we de één fijn en de ander vervelend.
Meer is het niet, in feite. Het voelen, het toelaten, door je heen laten trekken, en merken dat het voorbijgaat. Daarbij ook leren dat je niet je gevoelens/emoties bént. Je hébt ze, da's heel wat anders. Op die manier, dus zonder je ermee te identificeren, kun je ze door je heen laten gaan en uiteindelijk loslaten.
