Wat is onzekerheid eigenlijk? Niet zeker zijn - van wat? Niet weten - van wat? Vaak vinden we het erg moeilijk om iets niet (zeker) te weten, mede doordat de velen van ons hebben geleerd dat we moeten proberen om dingen 'in de hand te hebben'. Dat we alles onder controle moeten hebben, zodat er niks mis kan gaan en we verzekerd zijn van onze veiligheid. Zorgen dat we voldoen aan alle verwachtingen die er aan ons worden gesteld. En die we vaak automatisch onszelf opleggen.
Maar na verloop van tijd komen we er dan achter dat dat helemaal niet zo werkt... Dat we niet de wereld en ons leven kunnen besturen, althans, niet altijd zoals wij dat zouden willen. Dat er soms gewoon dingen op ons pad komen waar we helemaal niet op hadden gerekend. Dat voelt voor velen voor ons onveilig. We raken dan in paniek. Of hebben het gevoel dat we falen.
Ook wordt met onzekerheid vaak een gebrek aan zelfvertrouwen bedoeld. Het gevoel dat je niet goed bent zoals je bent. Iedereen reageert daar anders op; de een gaat compenseren, door heel erg z'n best te gaan doen. De ander trekt zich terug, wordt verlegen of erg bescheiden. Weer een ander probeert het weg te duwen met drank of drugs. Of gaat iedereen helpen om aardig gevonden te worden. Of wordt depressief, want "ik ben toch niks waard".
Al met al geen fijne patronen waar we in terecht komen, maar tegelijkertijd zijn ze o zo menselijk, want we doen het allemaal! En ze zijn niet zo 1-2-3 weg te krijgen met anders denken over jezelf. Tien keer tegen jezelf in de spiegel zeggen dat je mooi en aardig bent, helpt niet. Jezelf leren accepteren zoals je bent, helpt wel. We zijn namelijk allemaal van onszelf al goed zoals we zijn.
Door te zien welke patronen jou hebben afgehouden van de liefde voor jezelf, kun je dit werkelijk gaan geloven. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat je met het erkennen van je onzekerheid al een heel eind bent. Je ziet wat er aan de hand is, ook al zul je het ongetwijfeld (automatisch) proberen te bedekken. Door die erkenning zit je vanzelf al in een diepere laag, en daar moet je wezen om te voelen en te leren.
Maar na verloop van tijd komen we er dan achter dat dat helemaal niet zo werkt... Dat we niet de wereld en ons leven kunnen besturen, althans, niet altijd zoals wij dat zouden willen. Dat er soms gewoon dingen op ons pad komen waar we helemaal niet op hadden gerekend. Dat voelt voor velen voor ons onveilig. We raken dan in paniek. Of hebben het gevoel dat we falen.
Ook wordt met onzekerheid vaak een gebrek aan zelfvertrouwen bedoeld. Het gevoel dat je niet goed bent zoals je bent. Iedereen reageert daar anders op; de een gaat compenseren, door heel erg z'n best te gaan doen. De ander trekt zich terug, wordt verlegen of erg bescheiden. Weer een ander probeert het weg te duwen met drank of drugs. Of gaat iedereen helpen om aardig gevonden te worden. Of wordt depressief, want "ik ben toch niks waard".
Al met al geen fijne patronen waar we in terecht komen, maar tegelijkertijd zijn ze o zo menselijk, want we doen het allemaal! En ze zijn niet zo 1-2-3 weg te krijgen met anders denken over jezelf. Tien keer tegen jezelf in de spiegel zeggen dat je mooi en aardig bent, helpt niet. Jezelf leren accepteren zoals je bent, helpt wel. We zijn namelijk allemaal van onszelf al goed zoals we zijn.
Door te zien welke patronen jou hebben afgehouden van de liefde voor jezelf, kun je dit werkelijk gaan geloven. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat je met het erkennen van je onzekerheid al een heel eind bent. Je ziet wat er aan de hand is, ook al zul je het ongetwijfeld (automatisch) proberen te bedekken. Door die erkenning zit je vanzelf al in een diepere laag, en daar moet je wezen om te voelen en te leren.
